Data wydania: 2012
Format : Książka
Ilość stron: 260
Półka: posiadam
Do kupienia: Gandalf, Merlin, Matras
Paulina Wilk, dziennikarka, autorka reportaży publikowanych w ,,Rzeczpospolitej" prowadzi na zaplecze tego sukcesu. W tekstach napisanych po wielu podróżach do Indii pokazuje ludzi zajętych przetrwaniem i zmagających się z rygorami tradycji. Zagląda Hindusom do garnków, łóżek i serc.
Książka opowiada o ludziach mieszkających w Indiach. Panuje tam brud, zaniedbanie, władze dobrze nie wiedzą, ile jest ludzi. Co jakiś czas robią spisy ludności, bo chcą mieć nad nimi kontrolę. Ilość ludzi jednak się zmienia, więc nie sposób nad tym zapanować. Kobiety rodzą zazwyczaj w miejsu zamieszkania, nie jeżdżą do szpitala, bo jest to związane z kosztami. Zaraz po porodzie wykonują czynności, jak przed. Poza tym jest ryzyko, że nie przeżyje, więc według nich szkoda pieniędzy. Bardzo dużo dzieci się rodzi, ale też bardzo dużo umiera. Nad każdą śmiercią nikt się nie zastanawia, normalnie przechodzą nad tym do porządku dziennego...
Język jest zrozumiały dla przeciętnego czytelnika. Książkę czyta się szybko, jest wciągająca pomimo tego, że zawiera okrutne, a zarazem prawdziwe informacje o Hindusach. Było to moje pierwsze spotkanie z tą autorką, ale z pewnością nie ostatnie.
,,Lalki w ogniu. Opowieści z Indii" należą do cyklu ,,Bieguny", z której czytałam między innymi ,,Kruchy lód" , ,,Gorsze światy". Wszystkie tak samo mi się podobają ;)
Książkę polecam wszystkim, którzy interesują się podróżnictwem oraz kulturą i warunkami życia w Indiach.
Moja ocena : 9/10
Za egzemplarz książki dziękuję wydawnictwu Carta Blanca
zerknij na mojego bloga, mała niespodzianka :*
OdpowiedzUsuńDzięki, pędzę :)
UsuńPierwszy raz słyszę o cyklu ,,Bieguny", ale muszę przyznać, że wyjątkowo poczułam zainteresowanie powyższą książką a to ze względu na trudną tematykę, gdyż zawsze mnie interesowało życie w Indiach.
OdpowiedzUsuńSeria, cykl - coś od tego;p
UsuńJa też bardzo lubię książki z wątkiem indyjskim.
Życiowa literatura - taką lubię.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam!!
Ja też;p
UsuńWitam, nominowałam Twojego bloga do Liebster blog, reszta informacji u mnie na blogu nogawkuchni.blogspot.com, pozdrawiam cieplutko :)
OdpowiedzUsuńDzięki, zaraz zajrzę:)
UsuńOd dawna ta książka woła mnie do siebie!!!
OdpowiedzUsuńMoże w końcu się skusisz:)
UsuńMam audiobooka tej książki ale jeszcze go nie słuchałam. Myślę jednak, że teraz na pewno go przesłucham ;)
OdpowiedzUsuńKoniecznie ;)
UsuńSzkoda tylko, że książka nie zachęca do wyjazdu do Indii, bo nie ma w niej grama zachwytu nad kulturą tego kraju. Wszędzie tylko brud, fatalna sytuacja kobiet, zabobony, ubóstwo... Choć może taki był zamiar autorki, pisać reportażowo, nie chwalić, nie oceniać..?!
OdpowiedzUsuńNie mam pojęcia ;)
UsuńSłyszałam już, że książka jest rewelacyjna i bardzo chcę ją przeczytać. Utwierdziłaś mnie tylko w przekonaniu, że po prostu MUSZĘ w końcu to zrobić. Przeglądałam ją kiedyś i co chwila wytrzeszczałam oczy, nie dowierzając temu, co opisuje Paulina Wilk.
OdpowiedzUsuń