Zastaw się, a postaw się.

Zastaw się, a postaw się. Jakież to powiedzenie jest prawdziwe w przypadku Świąt, urodzin, imienin, imprez rodzinnych. Staramy się, aby stoły uginały się pod nadmiarem jedzenia, a nasi goście nie wyszli niezadowoleni i co najważniejsze, aby nie roznieśli plotki, że oszczędzamy na ich przyjęciu.

W Wielkanoc, czy Lany Poniedziałek, a może nawet na kilka dni, czy tygodni wcześniej mogliśmy przeczytać, że ludzie już padają na buźkę, bo trzeba okna umyć, zrobić to, tamto i owamto. W praktyce oznaczało to wykonanie tylu potraw, że nikt normalny nie byłby w stanie tego przejeść. Ale wiadomo od nadmiaru głowa nie boli. A może goście wpadną zapowiedziani, czy też nie? Co by powiedzieli, gdyby okna były nieumyte, a dywany nieodkurzone. Co jeżeli na stołach zabrakłoby tony jedzenia i wyszli by nie do końca opchani tymi dobrami?

Tak samo dzieje się w przypadku imprez rodzinnych. Sama pamiętam z własnego domu, gdy Mama kilka dni przed stała już w kuchni i przygotowywała różne specjały, aby goście byli zadowoleni. Gdy ktoś przychodzi na zwykłą kawę ja tym samym zwyczajem staram się zawsze coś upiec, a jeżeli nie, to kupuję chociaż ciasteczka. Wiadomo, nie jedną paczkę... A nuż sama zgłodnieję. Teraz to trochę parodiuję, jednak takie są realia. Nasze społeczeństwo nie chce być postrzegane jako skąpe.

Stoły suto zastawione mięsiwem, karafki pełne wina, czy nie przypomina Wam to trochę średniowiecznych uczt,które zdawałoby się już wyszły z użycia? Czy spotkanie ze znajomymi, czy obchodzenie uroczystości, czy Świąt musi się wiązać z tygodniową harówką przed, a potem kilkoma godzinami sprzątania po gościach? Czy to już nie te czasy, kiedy można trochę odpuścić? Ja idąc w gości nigdy nie oczekuję, że opcham się tam smakołyki. Powiedziałabym nawet, że skosztuję wszystkiego po trochu i tyle. Inaczej rzecz ma się w restauracji, gdzie sama za wszystko płacę. Płacę, więc jem, ile chcę. Nie narażajmy gospodarzy na nierzadkie, jak sądzę branie pożyczek, aby wyprawić huczne wesele, czy np. rocznicę ślubu.

I pamiętajmy o kulturze osobistej. Ja do dziś pamiętam, jak przypadkowo usłyszałam, jak jedna osoba wychodząc z gości powiedziała ,,Ale się obżarłam...". Zastanówmy się, czy o to w tym wszystkim chodzi. O obżarcie się.