Nasze życie kulturalne.

Jak to jest z tą naszą kulturą w naszym życiu? Odpowiedzmy sobie szczerze, kiedy ostatnio byliśmy w kinie, teatrze, operze?

W kinie ostatnio byłam chyba w marcu, chociaż wtedy deklarowałam, że będę tam przynajmniej raz lub dwa razy w miesiącu. Po co siedzieć w domu, skoro można się ukulturalniać? W operze to już kilka lat mnie nie widzieli, w filharmonii byłam w zeszłym roku, gdy miałam wykład monograficzny. Cudowne przeżycia, ale teraz jakoś tak trudno się zebrać i pójść, a przecież bilety nie przerażają cenowo.

Jak to jest z tym naszym społeczeństwem? Wolimy siedzieć w domu przez komputerem albo przełączać kanały w telewizji. Czy nie lepiej czasem gdzieś wyjść? Nie chce się, mi też się nie chce. Kiedyś została przeprowadzona jakaś ankieta, z której wynikało, że bardzo rzadko korzystamy z dóbr kulturowych, a przecież ich nie brakuje. Nie uwierzę, że nigdzie niedaleko nie ma kina, nie ma restauracji, też to jakiś rodzaj rozrywki, oderwania się od rzeczywistości, nabrania pewnych wzorców.

Albo chociażby książki, żeby dowiedzieć się, co się dzieje w świecie, jaki nowy autor zadebiutował. Prawda jest znowu taka, że narzekamy, że takie pozycje są drogie, niepotrzebne, nie chce nam się, nie mamy czasu, a biblioteka, a antykwariaty, a promocje? Nieraz nowe książki oryginalne można kupić za połowę ceny, wystarczy tylko poszukać i się rozejrzeć dookoła. Raz na miesiąc obejrzymy film, który będą nadawali w TV, raz na rok przejrzymy gazetę, a raz na 5 lat wyjdziemy do restauracji, bo przecież wszystko takie drogie...