,,Ostatni bastion umysłu" Garri Kasparow

Szachy - dyscyplina, której można poświęcić całe życie. Gra staje się jeszcze ciekawsza, gdy naszym przeciwnikiem staje się maszyna.

Szachy jako gra sama w sobie nie jest nudna, wręcz przeciwnie, bardzo dużo się dzieje, bo trzeba myśleć nie tylko za siebie, ale także za przeciwnika. To doskonały sposób na to, by rozwijać swoją wyobraźnię, planować na kilka ruchów do przodu, przewidywać co w następnym ruchu zrobi nasz konkurent. Jest to gra typowo umysłowa i intelektualna, w którą można grać na całym świecie niezależnie od zamożności portfela.

Sprawa staje się o wiele bardziej skomplikowana, jeśli naszym przeciwnikiem staje się nie żywy człowiek, ale maszyna grająca. To właśnie z nią mógł zetknąć się autor książki, Garri Kasparow, który w ,,Ostatnim bastionie umysłu" pokazuje, jak wyglądały takie rozgrywki. O ile przy grze z drugim człowiekiem można się do rozgrywki jakoś przygotować, o tyle runda z maszyną jest zawsze czymś zaskakującym. Nie wiadomo, w jaki sposób została zaprogramowana, a przecież za jej ruchami stoi mechanizm, wymyślony przez ludzi.

Gra w szachy, czy w ogóle szersze ujęcie tego tematu stało się bardzo popularne dzięki serialowi ,,Gambit królowej" na podstawie książki. Miałam okazję się z nim zapoznać i bardzo przypadł mi do gustu. Z tego też powodu postanowiłam bliżej przyjrzeć i zainteresować się ,,Ostatnim bastionem umysłu" Garriego Kasparowa. Lektura zawiera sporo informacji, analiz tego, jak autor postąpił w danej rundzie szachów, a także opis tego, jak wyglądają jego przemyślenia po grze z maszyną.